Het was de zoveelste keer dat hij opnieuw moest beginnen. En hij zat niet lekker in z’n vel. Maar een maatjesproject? “Dat leek me niks voor mij. Toch meldde ik me aan. Iedereen kan een keer in zijn leven het gevoel hebben dat hij iemand nodig heeft.” 

Door een scheiding stond Henry (59) er na 25 jaar opeens alleen voor. “Ik vond dat wel een dingetje. Mijn sociale kring werd steeds kleiner. Ik vind het bovendien moeilijk om nieuwe contacten aan te gaan. Toch besloot ik alles aan te pakken om mijn leven weer op te bouwen. Daarom meldde ik me aan voor een maatje.” Zo ontmoette hij Katja (60). Hij werd door Vriendendiensten Deventer aan haar gekoppeld. “Ik ben afgekeurd en mag niet meer werken. Ik kwam in een dip terecht, want je wordt eenzaam als je geen werk hebt. Ik was mijn sociale contacten kwijt. Maar als je iets kunt, moet je iets doen voor de maatschappij, vind ik. Ik wilde iets leuks doen en meldde me aan als vrijwilliger bij de maatjesactiviteiten.” 

Er was meteen een klik. Katja: “We konden gelijk eerlijk tegen elkaar zeggen wat we wilden. We gaan samen naar buiten en doen leuke dingen. We luisteren naar elkaar en hebben goede gesprekken.” Henry: “Vooral ik was in het begin veel aan het woord.” Katja: “Je moest je verhaal kwijt. Het was een opeenstapeling van allerlei dingen: een scheiding, een nieuw huis en opeens alleen zijn. Dat is een heel ander leven. Door de gesprekken met mij raakte je hoofd leeg.”  

Henry: “We ontdekten ook dat we gemeenschappelijke vrienden hebben. Ik ken haar man zelfs nog van vroeger. En door Katja ben ik gaan biljarten. Dat doen we samen. Daar kwam ik ook weer een kameraad tegen.” Katja: “Henry ging wel al naar de voetbal. Dat lukte hem wel. Maar hij is ook een keer in zijn eentje naar de biljartvereniging gegaan. Dat was een enorme stap.” 

Maatje zijn geeft voldoening en plezier 

Inmiddels heeft Henry wat meer z’n draai gevonden. Katja: “Hij is nu heel anders dan toen ik hem leerde kennen. Zelfverzekerder. Daar ben ik echt trots op. Hij is gaan darten en heeft zelfs een hondje gekocht.” Door het contact voelt Katja zich ook beter. “Ik wilde me weer nuttig voelen. Dat is gelukt. Bovendien geeft het voldoening en plezier. Het maakt me blij.” 
 
Maatjes zijn ze allang niet meer. Katja: “Wij zijn vrienden. Ik moet lachen om zijn grapjes. Hij is een aardige en zorgzame man en denkt heel veel aan zijn kinderen. En we vullen elkaar aan. Ik ben druk, terwijl hij juist rustig is. Ik ben heel positief en Henry is beïnvloed door de negatieve dingen die hij heeft meegemaakt. Ik laat hem de positieve kanten in het leven zien, want in elke dag zit wel iets moois.” Henry: “Ja, daar kan ik wat van leren. En Katja is echt een bezige bij. Sowieso is ze een krachtige vrouw die met beide benen op de grond staat. Toen ik later hoorde dat zij ook met dingen worstelde, was ik verbaasd. Ik vind het knap dat ze iets heeft gedaan zodat ze niet thuis bleef zitten. Het is fijn dat ik ook iets voor haar kon betekenen. Ik zocht een maatje, maar bleek ook voor haar een steun. Dat zie ik nu pas in.”  

Katja: “Sommigen vinden het gek dat je je inzet voor iemand van je eigen leeftijd. We zijn gewoon goede vrienden en kunnen tegen elkaar zeggen wat we willen. We kunnen dingen delen met elkaar. Dat is veel belangrijker.” Henry: “Ja, het gaat puur om wat je voor elkaar kunt betekenen. Dat is wat ertoe doet. Daarom wil ik zelf ook een keer als vrijwilliger maatje zijn. Het maakt niet uit wie je bent of wat je hebt meegemaakt, je kunt er altijd zijn voor een ander. Dat is mij heel duidelijk geworden.”